«Ռուսաստանի խորքին ամերիկյան հրթիռներով հարվածելու թույլտվությունն անխուսափելիորեն կհանգեցնի լրջագույն թեժացման, որը սպառնում է վերածվելու անհամեմատ ավելի լուրջ հետևանքի»,- ասել է Պետդումայի միջազգային գործերի կոմիտեի ղեկավար Լեոնիդ Սլուցկին։ Մեկ այլ ռուս պաշտոնյայի դիտարկմամբ՝ այդ թույլտվությունն աննախադեպ քայլ է, որը տանում է դեպի երրորդ համաշխարհային պատերազմ, սակայն Ռուսաստանի պատասխանը կլինի անհապաղ։               
 
  • Իրար խաբելով՝ երկիր ենք վարի տալիս

    Իրար խաբելով՝ երկիր ենք վարի տալիս

    26.04.2024| 09:44
    Տաքսիի կանգառ է։ Շարվել են տաքսիները մայթի երկայնքով, iսկ մայթի վրա մի նստարան կա' ծառի տակ։ Ես եմ նստած նստարանին ու երկու տաքսիստ։ Երկու հոգի էլ կանգնած են։ Խոսում են իրենց աշխատանքային առօրյայից։ Կանգնածներից մեկի հեռախոսին զանգ եկավ։
  • Հոգեհանգիստ

    Հոգեհանգիստ

    26.04.2024| 08:55
    ՈՒ վեր կացա ես, որ մեր հայրենի օրենքովը հին՝ Վերջին հանգիստը կարդամ իմ ազգի անբախտ զոհերին, Որ շեն ու քաղաք, որ սար ու հովիտ, ծովից մինչև ծով Մարած են, մեռած, փըռված ու ցըրված հազար հազարով...
  • Հա՛յ, դու հավետ` սերնդեսերունդ կապրես քո հողում

    Հա՛յ, դու հավետ` սերնդեսերունդ կապրես քո հողում

    25.04.2024| 20:22
    Հա՛յ, դու անմահ ես: Մի վախեցիր: Պայքարի՛ր:
  • Մարդը երբեք էսքան հեռու չի եղել բնությունից

    Մարդը երբեք էսքան հեռու չի եղել բնությունից

    25.04.2024| 10:32
    Նախանձելի ժամանակներում ենք ապրում։ Նենց բաներ ենք տեսնում, որ մարդկությունը երբեք չի տեսել։ Տեսնում ենք արևի լուսանկարը՝ էնքան մոտ, էնքան մանրամասն՝ առանձին-առանձին բոցկլտացող խարտյաշ կրակներով, բծերով ու ժայթքումներով, կարծես արևի վրայով քայլենք։
  • Նրանց հիշատակը վաղուց լույս է դարձել

    Նրանց հիշատակը վաղուց լույս է դարձել

    24.04.2024| 10:05
    Ոմանց թվում ա, թե «Հիշատակելը» «հիշել» բառի գրական տարբերակն ա, ու ապրիլի 24-ին մեր նահատակներին հիշատակել՝ նշանակում ա հիշել նրանց։ Չէ՛, դրանք տարբեր բառեր են։ Հիշատակում են մի օր, իսկ հիշում են ամեն օր, այսինքն՝ չեն մոռանում։ Հիշել՝ նշանակում ա չմոռանալ։
  • Հողի հետ խաղ չեն անում

    Հողի հետ խաղ չեն անում

    23.04.2024| 10:24
    Հողն այն տեղն է, որտեղ կանգնում են երկու ոտքերի վրա: Մենք գոնե այդպես հասկացանք, երբ առաջին քայլերն արեցինք: Հետո, երբ մայրս ինձ ու եղբորս բակ էր ուղարկում, շեմքին չհասած միշտ հիշեցնում էր. - Հողերի հետ հանկարծ չխաղաք:
  • Պատմությունը կրկնվու՞մ է

    Պատմությունը կրկնվու՞մ է

    22.04.2024| 17:35
    Լևոն Լիսիցյանի նամակը Ստեփան Լիսիցյանին 2 նոյեմբերի, 1920 թ. Երևան Իմ անգին հայրիկ, Ապրում ենք մղձավանջի օրեր:
  • «Բոհեմական»

    «Բոհեմական»

    22.04.2024| 06:55
    Հեռվից տեսա, որ Հրաչյա Սարուխանը մի անծանոթ երիտասարդի հետ նստած է «Առագաստ» (Պապլավոկ) սրճարանի «տախտակամածի» սեղաններից մեկի մոտ. հնարավոր չէր, որ Իսահակյան փողոցով անցնեիր և «Առագաստում» ոչ թե մեկ, այլ մի քանի, երբեմն՝ մի քանի խումբ ընկեր-ծանոթ չհանդիպեիր:
  • Սա ուրիշ գարուն է

    Սա ուրիշ գարուն է

    21.04.2024| 06:55
    Անսովոր գարուն է: Մարդիկ սկսել են մանրունքները կարևորել: Կյանքում բահ չբռնած մարդիկ բահերով մտնում են արտը փորելու: Ամենուր ծառ տնկող մարդիկ են: Ով ինչ ճարում՝ տնկում է:
  • Իմ քաղաքի ծանոթ, հարազատ խճանկարից մի կարևոր սալիկ էլ է պակասելու

    Իմ քաղաքի ծանոթ, հարազատ խճանկարից մի կարևոր սալիկ էլ է պակասելու

    20.04.2024| 06:56
    Մաշտոցի այգու խորքում մի մեծ խնձորենի կար. կարող ա հիմա էլ կա, վաղուց չեմ եղել։ Խնձորի սեզոնին, երբ առավոտ շուտ Տոմիկիս հետ այգի էինք գնում՝ զբոսնելու, դեռ այգին դատարկ-դատարկ էր լինում, բայց միշտ մի հոգի կամ երկու հոգի տեսնում էինք խնձորի ծառի տակ՝ ճյուղերից խնձոր էին պոկում, գետնին թափածներն էին հավաքում։